Czemu służą kleje do kontaktu z żywnością?
W dobie przemysłowej produkcji żywności bardzo łatwo o zaniedbania lub pomyłki, które mogą mieć wpływ na bezpieczeństwo konsumenta. W trosce o tą kwestię UE wprowadziło rozporządzenia regulujące jakie substancje i materiały mogą być dopuszczone do kontaktu z żywnością. Wymogi obejmują między innymi kleje, wyroby ceramiczne i gumowe, żywice jonowymienne, woski, lakiery, papier i tworzywa sztuczne.
Podstawowe zasady
Materiały regulowane w UE jako materiały mające kontakt z żywnością obejmują te, które są przeznaczone do kontaktu z żywnością, są już w kontakcie z żywnością lub mogą być w odpowiedni sposób doprowadzone do kontaktu z żywnością albo wprowadzać swoje składniki do żywności w normalnym lub przewidywanym użytkowaniu.
Rozporządzenie ramowe określa dla tych materiałów ogólne zasady bezpieczeństwa. Na jego mocy wymaga się, aby materiały przeznaczone do kontaktu z żywnością nie uwalniały swoich składników do żywności na poziomach szkodliwych dla ludzkiego zdrowia, nie zmieniały składu żywności w sposób niedopuszczalny, a także nie powodowały zmian w smaku lub zapachu żywności.
Rozporządzenia szczegółowe
Dotychczas UE nie ustanowiło wymagań szczegółowych dla klejów, jednak te wykorzystywane w produkcji opakowań wielomateriałowych, opakowań z tworzyw sztucznych oraz papierowych, muszą spełniać wymagania ustanowione dla tych rodzajów opakowań. Ostateczna odpowiedzialność prawna ciąży na przedsiębiorcy, który wprowadza dany produkt na rynek.
Klej do kontaktu z żywnością jest przydatny również dla osób, które hobbystycznie zajmują się majsterkowaniem. Z tego powodu kleje do drewna czy ceramiki, potrzebne do naprawy bądź wykonania różnorodnych przedmiotów codziennego użytku, jak deski do krojenia, pęknięte naczynia i tym podobne, również powinny spełniać unijne wymogi bezpieczeństwa i być certyfikowane do kontaktu z żywnością.